Veluws Dagblad 23 juli 2002

Epe – In filmhuizen in Nederland en wellicht op televisie wordt binnenkort de documentaire ‘Dossier MKZ: de ene koe is de andere niet…’ van de Amsterdamse documentairemaker Josephine Hamming vertoond. Daarnaast is hamming bezig met het organiseren van een openbaar debat over de aanpak van de MKZ-crisis in De Balie in Amsterdam.

Hamming voelt zich nauw betrokken bij de getroffen boeren en heeft geen goed woord over voor het ruimingsbeleid. “De economische motieven voor het ruimen werden verdoezeld met argumenten dat de ziekte zo besmettelijk was. Omdat de minister zei dat het oorlog was gingen opeens andere wetten gelden, werden dieren van het erf gehaald en afspraken niet nagekomen.”

Als ze spreekt over de MKZ-crisis wordt de filmmaakster weer boos. De naam van minister Brinkhorst kan zij niet uitspreken. Ze noemt hem ‘die vieze man’. Toch vindt Hamming dat ze bij het maken van de documentaire objectief te werk is gegaan. “Ik uit mij ontzettend, want ik voel aan mijn water hoe fout het zit. Maar in de documentaire is dat niet terug te vinden, die gaat over de mensen die heel hard geraakt zijn en in de put zitten.”

Zo volgt zij onder meer een boer in de driehoek die in de crisis een alternatief voor het ruimen bedacht. “Die boer wilde tegemoet komen aan het beleid en had als oplossing om zijn bedrijf in quarantaine te doen. Hij had het helemaal uitgeplozen hoe hij dat moest doen. De kalveren zou hij meteen naar het slachthuis brengen, van de melk zou hij poedermelk maken maar de rechter was onverbiddelijk. Het bedrijf moest geruimd er was geen greintje goodwill.”

Eigenlijk maakt Josephine Hamming alleen natuurfilms. Doordat zij zich het lot van de Schoonebekerschapen aantrok die ook slachtoffer werden van het MKZ-beleid, raakte zij emotioneel bij deze crisis betrokken. “Ik zag hoe een oorlogsvlek werd gemaakt in een land in vrede.” Met haar documentaire ‘The war of the ants’ won Hamming onder meer een Oscar.

Dat de driehoek tijdens de crisis op slot was heeft Hamming niet gehinderd bij het maken van de documentaire. “Ik ben wel een keer aangevallen door een AID-er die mijn camera kapot wilde maken. Als ik hem niet duidelijk had gemaakt dat hij op dat moment ontzettend de fout in ging, was het niet goed afgelopen.”

Behalve dit incident had Hamming geen moeite om meerdere keren het gebied in en uit te komen. “Ik moest ook af en toe naar Amsterdam om mijn bedrijf Wildlifefilm Productions te leiden. De boeren deden er ook niet moeilijk over dat ik me door het gebied bewoog. Ik hield mij aan de ontsmettingsregels. Volgens mij vonden zij het ook belangrijker dat ik wil laten zien dat het volk in de val zat. Ze werden overdonderd. Alsof er met een kanon op een mug werd geschoten.”

Op dit moment is Hamming nog in onderhandeling over het vertonen van de één uur durende documentaire. Zitten mensen, vooral in de Randstad, eigenlijk nog wel te wachten op een documentaire over MKZ? “Daar maak ik me geen zorgen over. Het is een emotionele film. Het had net zo goed over de ramp in Enschede of Volendam kunen gaan.”